کوره‌های القایی بدون هسته که امروزه در صنعت چدن ریزی استفاده می‌شوند، تا ظرفیت‌های ۶۵ تن دارای جداره‌های نسوز به ضخامت‌ ۸ سانتیمتر تا ۲۰ سانتیمتر هستند.

معمولی‌ترین جداره نسوز برای این کوره‌ها، خاک نسوز خشک اسیدی از جنس سیلیس دانه بندی شده است. این نسوزها از دانه‌های گوشه دار با دانه بندی صفر تا چهار میلیمتر برای کوره‌های تا ظرفیت ۱۵ تن چدن، و صفر تا هفت میلیمتر برای کوره‌های بالاتر از ۱۵ تن هستند.

خلوص سیلیس این نسوزها بالاتر از ۹۸ درصد و دانه‌های (پودر) کمتر از ۰/۰۷ میلیمتر ( زیر الک ۲۰۰ مش) حدود ۱۸ تا ۲۸ درصد است. مشهورترین عامل زینتر کننده دیرگداز فوق اکسید بور بوده که می‌توان از اسید بوریک هم به عنوان یک منبع وجود اکسید بور استفاده کرد. جداره این کوره‌ها عموماً به وسیله‌ی شابلون یک بار مصرف کوبیده می‌شود که عمل کوبیدن را می‌توان به وسیله کوبه دستی، کوبه‌ی بادی یا ویبراتور انجام داد که هر مورد روش خاص خود را دارد. در این روش چون شابلون هنگام کوبیدن و زینتر شدن خاک نسوز، جداره را پوشانده است، امکان نظارت و کنترل چشمی جداره وجود ندارد. در صورتی که اگر روش شابلون دائمی استفاده شود، این امکان فراهم می‌شود که جداره کوره را تا موقعی که کوره با فلز مذاب پر می‌شود مشاهده کنند